Clients

Nicky

English:

The courageous but heartbreaking story of Nicky about neglect, grooming, trafficking and violent gang rapes she experienced as a minor. Warning: shocking and graphic. Click/tap to open.

Memories from my teenage years

Let’s start with some background - not considering my early childhood… As a young teenager I was molested by my father, especially at times when I was vulnerable, such as in bed and once when I fainted during a heavy period. Before that, a man in his forties had already managed to work his way into the family, and he started grooming me extensively (of course I had no idea what that was at the time) and he told me that we were going to get married. I was 14 at the time, and my parents did nothing about it. In fact, my mother even encouraged him to become kind of a father figure to me.

A year later, a man in his mid-thirties, Cornelis (not his real name) also started grooming me. In the country where he came from he had already been a member of an armed gang as a child, and he was using a lot of alcohol and drugs. Despite the fact that Cornelis certainly made no secret of all this, my parents again did nothing about it. So, when I was barely 16 I was already living with him, my parents thought that was just fine too, and before long I was being sexually abused on a regular basis. At the time, he was also abusing another girl who was even younger than me. Sex was only for his pleasure, I didn’t like it, it was awful even, because I was afraid of him. In the beginning I resisted it a lot, but later I resigned to it more and more, because there wasn’t anything I could do about it anyway. It has also happened occasionally that I came, but then he hit me hard in the face, so I would apologize as quickly as possible. I was disappointed that there was so little love, because I longed for love so much, and wasn’t aware that what was happening was not normal in a relationship…

A few months later he also started letting groups of men use me, probably in exchange for money or drugs.

More recently… Why did I, despite my somewhat advanced age, want another baby so badly? I just had to have another baby. It had become an obsession. When that didn’t seem attainable, an alter appeared I hadn’t been aware of before: Nicky - ferocious, angry, and frightened. That baby had to become a reality for her, no matter how. She was really panicking. If necessary (and I feel very bad for having had thoughts like that) I would simply get pregnant by someone else than my own husband.

Until Joel, who was trying to help me with this, could put his finger on it: “Back then, a baby offered the opportunity to escape from Cornelis’ power over you.” And I was stunned, as I realized that was true. Memories which had been largely hidden for many years suddenly resurfaced. During the horrible flashbacks that followed, I was completely thrown back in time: with feelings, smells, images, sounds… I relived everything as if it was happening right there and then. Truly terrifying. I had rashes and blisters all over my body for days from the stress these memories evoked.

So, here are the horrible memories…

From the couch, the menacing group of men leered at me. I was scared. They were undressing me with their eyes. Cornelis was there too. Surely, he would protect me from those people. I went to bed. I suppressed my fear, I would be safe in bed.

Cornelis had a strict rule that I had to sleep in his bed without my panties. I was sixteen, he was in his mid-thirties - and a lot stronger than me. The one time I did wear panties, he immediately tore them apart. I was scared, but at least he loved me - or so I thought at the time.

Sometime during the night when that group of men had been there in the evening, I woke up because the door opened. I expected Cornelis, but several people came in. There was only a little light (from street lamps through the curtains), they were talking in their own language, and I smelled a sickly sweet scent. I felt an enormous fear rising in me. Just moments later my arms were suddenly pinned down above my head and the blanket was pulled right off me. Laughter. Them pulling and tugging at my legs. They violently pulled my legs apart. I was a small, slim girl so I stood no chance against those men. Then - pain between my legs, a sharp stab. I didn’t want this! But one of them went inside me. So scared, I was so scared… I tried to get away, said in Dutch that I didn’t want this. One of the men pressed his hand over my mouth, while the other still held my arms. There was panting and shaking, then he got out of me, with everyone cheering. It was over, I thought. But it wasn’t over. The next one went inside me. Not again! It felt so dirty, so awful. I tried to wrestle myself free again. Then my throat was pressed shut hard. I couldn’t get air, I was suffocating, panicking!

At that moment the door was opened, fortunately. Cornelis was here! He loved me, he would save me. But he just said something to them in their language and left again. Why did he leave me? He must have seen what they were doing! After that another one went inside me. Laughter, talking, panting, and cheering when he came. No…

The next night was way worse. There were more of them. And I knew what was going to happen. Absolute terror.

Two nights in a row. The memories are back now. I remember their names, their faces. It all has come flooding back. Later (I don’t know how much time passed) it happened again, this time with another girl there. She was even a year younger than me, and was also in the flat often. She seemed to like what was happening and enjoy the attention, but I don’t know if that was actually the case. She did cheer me on. I don’t remember details, but I do have images. The other girl, laughing. Cornelis was there too. I felt like a whore. Of course I was a whore. I really didn’t want any of this.

I don’t have such memories for the period after that, and can only hope these kind of things didn’t happen anymore for at least a few years. That is, until I was 18. Then those same men were in the flat again. They nodded at me. I felt very uncomfortable and was scared. I went to the bedroom as early as possible. Well under the covers with my head, then I would be safe, I hoped.

But they came into the bedroom again… Blanket pulled off me. Hands all over my body, grabbing, painful, legs apart, talking, laughing… I really didn’t want this. I don’t remember exactly what happened, I was so incredibly scared. Cornelis was there too. Would he save me this time? But that night Cornelis joined in. He firmly squeezed my throat. I can still feel his hand, and my literally squeezed throat. It was so scary. He taught the others who were there how to do it best. I can still hear his voice and smell his hands, stinking of tobacco. I know I passed out then, nauseous. They were laughing, I heard them say something about dying. A black haze. No idea how far I have been out. They were just having fun with each other. Cornelis argued that I was his property, so he had privileges and according to him he was allowed to take me anally. That hurt so incredibly much that I thought I was being torn apart.

They did everything unsafe, no condoms. I still remember the icky feeling of all that goo dripping out of me when I started walking around again to go to the toilet… So filthy. I feel so incredibly filthy again now that I’m writing this down… I have no idea if more of these things have happened, as I don’t remember a lot from that period. But the events described here I remember as if they happened yesterday.

The next night they were there again. This time I hid in another bedroom, and hunkered down in a closet with its door closed. I wanted to call my mama so badly, she just had to come and get me. But my mama couldn’t come and get me, because I couldn’t get to the phone, Cornelis was there. It was a phone with a lock over its keypad. He made sure I couldn’t make any calls. And I was there in the closet, terrified. Cornelis also had a revolver, a dagger, and a knife that could fold: the handle was long, just as long as the blade, and the knife had sharp serrations. Not really serrations, more like sharp hooks. If they would find me, they could easily kill me. They knew how to do that. They weren’t allowed to find me.

They didn’t find me, that night. Maybe they assumed I snuck out the door.

So then I was pregnant. Back then I was convinced that this was from Cornelis, who also often raped me. However, now I’m not so sure anymore… In any case, I really wanted the baby, this was my baby! But Cornelis wouldn’t allow it and I had to go to a clinic with him. He sat there in the waiting room like some kind of guard dog. It turned out that I was indeed pregnant (I hadn’t done a test myself), it was at eight weeks. Cornelis made me say that I was really just a child myself and that I didn’t want to have a child now. So I said that, because I was very afraid of him. Lies. It hurt me so much. I really wanted that baby. I already loved that baby. It would be a girl, I thought, my girl, and I would take care of her, I would protect her… from Cornelis. But he wouldn’t allow it. My baby was then taken away from me by some kind of butcher on clogs, an executioner. It was so scary what happened.

After that we went back home, Cornelis got a case of beer and went on to ignore me. I felt broken, sad, and alone. My baby had been taken away from me.

After the abortion, the group of men never came to the flat again. Cornelis was angry with them, he called them unreliable and not worthy of him. He called me a whore and that was probably true, because he would ask money, alcohol or drugs for everything, so likely for me too. I was not allowed to talk about anything, nobody was allowed to know about this.

Cornelis continued to violently rape me for years after. I was unable to get away from him, I was simply not strong enough for that, as I had been broken mentally and wouldn’t stand a chance. Years later I got pregnant again - this time certainly by him. I was beyond happy with it! Because of this I finally had the courage to stand up for myself and start living on my own, in my own flat, with my baby. A new beginning. Nobody would be able to take this away from me anymore. I would always protect my child from Cornelis, it finally made me strong enough to get away from him.

Joel had been right. The pregnancy and the baby had been my path to freedom and a new life. I have never been back to Cornelis from that time on. He has never touched me again. All those years I had been unable to protect myself, but once a baby was growing inside me I felt like a lioness protecting her cub. That saved me.

…

English translation approved by Nicky

Fortunately, Nicky was able to escape and she wants to support other victims of organized abuse now. Her open account of what happened may already make clear that you are not alone. See the box about OEA/RAMCOA if you want me to safely and anonymously bring you into contact with Nicky.

Background information: Nicky is an alter and part of a configuration which occurs with extreme abuse, and may exhibit remarkable conditioned behavior. By acknowledging and processing her part of the complex trauma she may now finally be able to heal and achieve increasing cooperation/integration with other parts. I wish Nicky nothing but the best! - Joel

Dutch/Nederlands:

Het dappere maar hartverscheurende verhaal van Nicky over de verwaarlozing, grooming, mensenhandel en gewelddadige groeps­verkrachtingen die zij als minderjarige heeft meegemaakt. Waarschuwing: schokkend en expliciet. Klik/tik hierop om te openen.

Herinneringen uit mijn tienerjaren

Eerst wat achtergrond - en dan laat ik mijn vroege jeugd maar even zitten… Als jonge tiener werd ik aangerand door mijn vader, juist op momenten dat ik weerloos was, zoals in bed en een keer toen ik flauwviel tijdens een heftige menstruatie. Daarvoor al wist een man van ergens in de veertig zich de familie in te werken, die ging mij uitgebreid groomen (ik wist in die tijd natuurlijk helemaal niet wat dat was) en hij zei tegen me dat we zouden gaan trouwen. Ik was toen 14, en mijn ouders deden er niets tegen. Sterker nog, mijn moeder moedigde hem zelfs aan een soort vaderfiguur voor mij te worden.

Een jaar later begon een man van midden dertig, Cornelis (niet zijn echte naam) mij ook te groomen. In het land waar hij vandaan kwam was hij als kind al lid van een gewapende bende geweest, en hij gebruikte flink drank en drugs. Ondanks het feit dat Cornelis daar allemaal bepaald geen geheim van maakte, deden mijn ouders er weer helemaal niets tegen. Toen ik net 16 was woonde ik dus al met hem samen, dat vonden mijn ouders ook prima, en al snel werd ik met grote regelmaat seksueel misbruikt. Hij misbruikte in die tijd ook een ander meisje, dat zelfs nog jonger was dan ik. Seks was er alleen voor zijn plezier, ik vond het niet fijn, naar zelfs, want ik was bang voor hem. In het begin heb ik me er nog wel veel tegen verzet, maar later onderging ik het steeds meer gelaten, want ik kon er toch niks tegen beginnen. Het is ook wel eens gebeurd dat ik klaarkwam, maar dan sloeg hij me hard in mijn gezicht en verontschuldigde ik me zo vlug mogelijk heel erg. Ik was teleurgesteld dat er zo weinig liefde was, want ik verlangde zo naar liefde, en wist niet eens dat wat er allemaal gebeurde niet normaal was in een relatie…

Een paar maanden later begon hij ook groepen mannen gebruik van mij te laten maken, waarschijnlijk in ruil voor geld of drugs.

Meer recent… Waarom wilde ik, ondanks mijn inmiddels wat gevorderde leeftijd, zo ontzettend graag nog een baby? Ik móest nog een baby. Het was een obsessie geworden. Toen dat niet leek te kunnen kwam er een alter bij mij tevoorschijn die ik nog niet kende: Nicky - fel, boos, en bang. Die baby móest er komen van haar, maakte niet uit hoe. Het was echt paniek. Zo nodig (en ik vind het heel erg dat ik zo heb gedacht) zou ik dan maar zwanger worden van iemand anders dan mijn eigen man.

Totdat Joel, die me hiermee probeerde te helpen, de vinger op de zere plek legde: “Een baby bood jou destijds de mogelijkheid te ontsnappen aan de macht van Cornelis.” En ik besefte tot mijn verbijstering dat het waar was. Herinneringen die heel wat jaren voor een belangrijk deel verborgen waren geweest, kwamen daardoor opeens weer tevoorschijn. Tijdens de afschuwelijke flashbacks die volgden werd ik compleet teruggeworpen in de tijd: met gevoel, geur, beelden, geluiden… alles beleefde ik opnieuw alsof het op dit moment gebeurde. Echt doodeng. Ik heb dagenlang huiduitslag en blaren over mijn hele lijf gehad van de stress die deze herinneringen opriepen.

Dit zijn de afschuwelijke herinneringen…

Vanaf de bank gluurde de groep mannen dreigend naar me. Ik was bang. Ze kleedden me met hun ogen uit. Cornelis was er ook. Hij zou me vast wel beschermen tegen die mensen. Ik ging naar bed. Mijn angst drukte ik weg, in bed zou ik wel veilig zijn.

Cornelis had de vaste regel dat ik zonder onderbroek in zijn bed moest slapen. Ik was zestien, hij was midden dertig - en een stuk sterker dan ik. De ene keer dat ik wel een onderbroek aan had, scheurde hij die meteen kapot. Ik was bang, maar hij hield wel van me - dacht ik toen.

In de nacht dat die groep mannen er ’s avonds was, werd ik wakker omdat de deur openging. Ik verwachtte Cornelis, maar er kwamen meerdere mensen binnen. Er was maar weinig licht (van straatlantaarns door de gordijnen), ze praatten in hun eigen taal, en ik rook een weeïge zoete geur. Ik voelde grote angst opkomen. Het volgende moment werden mijn armen plotseling boven mijn hoofd vastgehouden en werd de deken van me af getrokken. Gelach. Getrek en gesjor aan mijn benen. Ze trokken met geweld mijn benen uit elkaar. Ik was een klein, licht meisje en was dan ook volkomen kansloos tegen die mannen. Dan - pijn tussen mijn benen, een scherpe steek. Dit wilde ik niet! Maar één van hun ging in mij. Zo bang, ik was zo bang… Ik probeerde los te komen, zei in het Nederlands dat ik dit niet wilde. Eén van de mannen drukte een hand op mijn mond, terwijl die ander nog steeds mijn armen vasthield. Gehijg en geschok, hij ging uit mij, gejoel van allemaal. Afgelopen, dacht ik. Maar het was niet afgelopen. De volgende ging in mij. Niet nog een keer! Dit voelde zo vies, zo naar. Ik probeerde me weer los te wurmen. Mijn keel werd toen hard dichtgedrukt. Ik was aan het stikken, benauwd, paniek!

De deur ging op dat moment gelukkig open. Cornelis was er! Hij hield van mij, hij zou me redden. Maar hij zei alleen maar iets tegen ze in hun taal en ging weer weg. Waarom ging hij weg? Hij zag toch wat ze deden! Daarna ging er weer iemand in mij. Gelach, gepraat, gehijg, en gejoel toen hij klaarkwam. Nee…

De volgende nacht was nog veel erger. Ze waren met meer. En ik wist wat er ging gebeuren. Totale doodsangst.

Twee nachten achter elkaar. De herinneringen zijn nu terug. Ik herinner me hun namen, hun gezichten. Alles is weer naar boven gekomen. Later (ik weet niet hoeveel tijd ertussen zit) gebeurde het nog een keer, deze keer met een ander meisje erbij. Zij was zelfs nog een jaar jonger dan ik, en ook vaak in die flat. Ze leek het lekker te vinden wat er gebeurde en te genieten van de aandacht, maar ik weet niet of dat echt zo was. Ze moedigde mij aan. Weet geen details meer, herinner me wel beelden. Het andere meisje, lachend. Cornelis was er ook bij. Ik voelde me een hoer. Was natuurlijk ook een hoer. Ik wilde dit echt niet.

Van daarna heb ik niet meer dat soort herinneringen, ik hoop dat zulke dingen zeker een paar jaar niet meer gebeurd zijn. Tot mijn 18de dan. Toen waren diezelfde mannen weer in de flat. Ze knikten naar mij. Ik voelde me erg ongemakkelijk en bang. Ik ging maar zo vroeg mogelijk naar de slaapkamer. Ver onder de dekens met mijn hoofd, dan was ik veilig, hoopte ik.

Maar ze kwamen weer de slaapkamer in… Deken van me af getrokken. Overal handen aan mijn lijf, graaiend, pijnlijk, benen uit elkaar, gepraat, gelach… Ik wilde het echt niet. Ik weet niet meer wat er precies gebeurde, ik was zo onvoorstelbaar bang. Cornelis was er ook bij. Zou hij me deze keer dan redden? Maar die nacht deed Cornelis juist mee. Hij kneep mijn keel hard dicht. Ik kan nog zijn hand voelen, en mijn letterlijk dichtgeknepen keel. Het was zo eng. Hij leerde de anderen die er waren hoe je dat het best kon doen. Ik hoor nog steeds zijn stem en ruik nog steeds zijn naar shag stinkende handen. Ik weet dat ik toen wegraakte, misselijk. Ze waren aan het lachen, ik hoorde ze iets zeggen over doodgaan. Een zwarte waas. Geen idee hoe ver ik toen out ben gegaan. Ze hadden gewoon lol met elkaar. Cornelis vond dat ik van hem was, dus had hij privileges en mocht me anaal nemen, vond hij. Dat deed zo ongelooflijk veel pijn, ik dacht dat ik kapotgescheurd werd.

Ze deden alles onveilig, zonder condooms. Ik weet nog het vieze gevoel van alle kledder die uit me droop toen ik weer rond ging lopen en naar de wc ging… Zo vies. Ik voel me ook nu ik dit opschrijf weer zo ontzettend vies… Ik weet niet of deze dingen vaker gebeurd zijn, want ik herinner me lang niet alles van die tijd. Maar de hier beschreven gebeurtenissen herinner ik me alsof ze gisteren gebeurd zijn.

De avond daarna kwamen ze weer. Deze keer verstopte ik me in een andere slaapkamer, en ging daar in een kast zitten met de kastdeur dicht. Ik wilde zo graag mijn mama bellen, ze moest me komen ophalen. Maar mijn mama kon me niet ophalen, want ik kon niet naar de telefoon, daar zat Cornelis. Het was een telefoon met een slot over de druktoetsen. Hij zorgde ervoor dat ik niet kon bellen. En ik zat daar in de kast, doodsbang. Cornelis had ook een revolver, een dolk, en zo’n mes dat je dicht kon klappen: het heft was lang, net zo lang als het mes, en aan dat mes zaten scherpe kartels. Niet echt kartels, meer een soort scherpe haken. Als ze me zouden vinden, konden ze me makkelijk doodmaken. Ze wisten hoe ze dat konden doen. Ze mochten me niet vinden.

Ze vonden me niet, die avond. Misschien dachten ze dat ik de deur uit was geglipt.

En toen was ik zwanger. Ik was er destijds van overtuigd dat het van Cornelis was, die me ook vaak verkrachtte. Nu weet ik dat eigenlijk helemaal niet meer zo zeker… Ik wilde de baby in ieder geval wel heel graag, dat was míjn baby! Maar Cornelis stond het niet toe en ik moest met hem naar een kliniek. Hij ging daar als een soort waakhond in de wachtruimte zitten. Ik bleek inderdaad zwanger (had zelf nog geen test gedaan), het was acht weken. Ik moest van Cornelis zeggen dat ik zelf maar een kind was en nu geen kind wilde. Dat zei ik dus, want ik was zo bang voor hem. Leugens. Het deed me zoveel pijn. Ik wilde die baby namelijk wél. Ik hield al van die baby. De baby zou een meisje worden dacht ik, mijn meisje, en ik zou voor haar gaan zorgen, ik zou haar beschermen… Tegen Cornelis. Maar het mocht niet. Mijn baby werd van me afgepakt door een een soort slager op klompen, een beul. Het was zo eng wat er gebeurde.

Daarna gingen we terug naar huis, haalde Cornelis een krat bier en negeerde mij verder. Ik voelde me kapot, verdrietig, en alleen. Mijn baby was van me afgepakt.

Na de abortus is die groep mannen nooit meer in de flat geweest. Cornelis was boos op ze, hij noemde ze onbetrouwbaar en hem niet waard. Mij noemde hij een hoer en dat was waarschijnlijk ook zo, want hij vroeg overal geld, drank of drugs voor, dus vast ook voor mij. Ik mocht nergens iets over vertellen, niemand mocht hiervan weten.

Cornelis heeft me daarna nog jarenlang gewelddadig verkracht. Ik kon niet wegkomen, daar was ik gewoon niet sterk genoeg voor, ik was mentaal gebroken en kansloos. Jaren later werd ik opnieuw zwanger - wel van hem deze keer. Wat was ik daar gelukkig mee! Daardoor durfde ik eindelijk voor mezelf op te komen en op mezelf te gaan leven, in een eigen flatje, met míjn baby. Een nieuw begin. Nu kon niemand het me nog afpakken. Ik zou namelijk altijd mijn kind beschermen tegen Cornelis, dat maakte me eindelijk sterk genoeg om bij hem weg te komen.

Joel had het goed gezien. De zwangerschap en de baby waren de weg naar mijn vrijheid geweest, naar een nieuw leven. Vanaf die tijd ben ik nooit meer naar Cornelis terug gegaan. Hij heeft me nooit meer aangeraakt. Al die jaren was ik niet in staat geweest om mezelf te beschermen, maar vanaf dat er een baby in mij groeide voelde ik me als een leeuwin die haar welpje moest beschermen. Dat was mijn redding.

Nicky kon gelukkig ontsnappen en wil nu graag andere slachtoffers van georganiseerd misbruik steunen. Haar openhartige verhaal kan om te beginnen alvast duidelijk maken dat je niet alleen staat. Zie het kader over OEA/RAMCOA als je veilig en anoniem door mij met Nicky in contact gebracht wil worden.

Achtergrondinformatie: Nicky is een alter en onderdeel van een configuratie die voorkomt bij extreem misbruik, waarbij opmerkelijk geconditioneerd gedrag kan worden gezien. Door het onder ogen zien en verwerken van haar deel van het complexe trauma kan ze nu eindelijk helen en steeds beter samenwerken/integreren met de andere delen. Ik wens Nicky werkelijk het allerbeste! - Joel

Joanna

English:

I had been aware for a very long time that I had problems, such as BPD (borderline), and had been working on that. However, even though I wasn’t aware of it, I was also burdened with traumas all those years. With great care and patience, Joel helped me discover, sort out and deal with these traumas. His knowledge and understanding helped me see that I was indeed severely traumatized, and probably even suffered from OSDD.

Step by step, Joel guided me in my healing process. He always listened to me carefully, to give me a gentle push in the right direction after, enabling me to make progress. It was especially important to me that he never considered anything ‘weird’. I felt seen, heard and encouraged by him.

And after having worked on this for years - of which the last year has been quite intense - I can say that I am largely healed from my OSDD. I am finally changing into myself after decades of chaos. My BPD isn't gone yet, but I'm working hard on it.

Many thanks, Joel, I could not have done this without you.

— Joanna (the whole)

English translation approved by Joanna

Dutch/Nederlands:

Ik was me er al heel lang van bewust dat ik problemen had, zoals onder meer BPD (borderline), en daar werkte ik aan. Maar zonder me er bewust van te zijn, ging ik al die jaren gebukt onder trauma’s. Joel hielp me met groot geduld en met grote voorzichtigheid om de trauma’s te ontdekken, op een rijtje te zetten en te verwerken. Zijn begrip en kennis zorgden ervoor dat ik kon inzien dat ik wel degelijk groot trauma had, en waarschijnlijk zelfs AGDS.

Stapje voor stapje begeleidde Joel me in mijn helingsproces. Hij luisterde altijd goed naar mij en gaf me dan een duwtje in de goede richting waardoor ik weer een stap verder kon. Heel belangrijk voor mij was dat hij niets ‘raar’ vond. Ik voelde me gezien, gehoord en gesteund.

En na een paar jaar bezig te zijn geweest - waarvan het laatste jaar intensief - kan ik nu zeggen dat ik grotendeels geheeld ben van mijn AGDS. Ik ben eindelijk bezig mezelf te worden na decennia van chaos. Mijn BPD is nog niet weg, daar ben ik hard mee bezig.

Heel veel dank, Joel, zonder jou had ik dit pad niet kunnen bewandelen.

— Joanna (het geheel)

Noa

English:

Hi all, I’m Noa. One of the alters of Joanna. Unlike Joanna I’m still young, 14 years old. I would like to say myself that Joel also helped me enormously! From an angry alter wanting to protect Joanna, but not being too smart about it, I’m changed into a fairly nice girl, if I say so myself. All that because Joel let me be myself. He saw and understood me, he was able to put his finger on the actual problems with me and totally supported me whenever I felt bad about my past. It was very difficult to go through all of this, but I never felt alone. Joel was and is always there for me.

Thank you dear Joel! -x-

— Noa (14, protector)

English translation approved by Joanna

Dutch/Nederlands:

Hi allemaal, ik ben Noa. Een van de alters van Joanna. In tegenstelling tot Joanna ben ik nog jong, 14 jaar. Ik wil graag zelf ook nog even zeggen dat Joel mij ook enorm geholpen heeft! Van een boze alter die Joanna wilde beschermen, maar dat niet al te slim aanpakte, ben ik veranderd in een best wel lieve meid, al zeg ik het zelf. En dat allemaal omdat ik er van Joel mocht zijn. Hij zag me en begreep me, hij legde de vinger op de zere plek bij mijn problemen en steunde me onwijs als ik het moeilijk had met mijn verleden. Het was allemaal heel zwaar om doorheen te gaan, maar ik voelde me nooit alleen. Joel was en is er altijd voor mij.

Dank je wel lieve Joel! -x-

— Noa (14, beschermer)

Jildau

English:

I am exceptionally grateful to Joel for investing as much time and effort as he did in the process of healing us. I am deeply grateful for that and it is precious to know there is someone who is there for you, understands you, supports you.

— Jildau (rational and friendly, probably internal self helper)

English translation approved by Joanna

Dutch/Nederlands:

Ik ben Joel buitengewoon dankbaar dat hij zoveel tijd en aandacht heeft geïnvesteerd in het proces om ons te helen. Ik ben heel dankbaar daarvoor en het is waardevol te weten dat er iemand is die voor je klaarstaat, je begrijpt, je steunt.

— Jildau (rationeel en vriendelijk, waarschijnlijk interne zelf-helper)

Christien

English:

You won’t notice me much, until recently I hardly knew I even existed. That may sound strange, but it’s true. I prefer to be by myself and really just want to dig into books. The world seems to silently go past me. Even so, I would like to tell this world that Joel helped me too. In what way? Well, by accepting me just like I am. It’s apparently okay to be here, to study, to be quiet. Thank you, Joel! Not just for what you did for me, but also for what you did for the others. You are a good human being!

— Christien (intellectual, possibly autistic)

English translation approved by Joanna; this is a free translation by Joanna’s request

Dutch/Nederlands:

Ik laat weinig van me horen, tot voor kort wist ik nauwelijks dat ik bestond. Dat klinkt raar, maar het klopt. Ik ben graag op mezelf en duik nog liever in boeken. Stil glijdt de wereld aan me voorbij. Toch wil ik graag vertellen aan die wereld dat Joel ook mij geholpen heeft. Op welke manier? Nou door mij te accepteren zoals ik ben. Ik mag er zijn, ik mag leren, ik mag stil zijn. Dank je wel, Joel! Niet alleen wat je voor mij hebt gedaan, maar ook wat je voor de anderen hebt gedaan. Je bent een goed mens!

— Christien (intellectueel, mogelijk autistisch)

Maria

English:

Joel took all the time to help me and all of us. It wasn’t always easy; not for me, but not for him either. Confronting, deep lows, failing and starting over again. And that a thousand times. But all of it with a lot of understanding which kept me afloat. I’m not there yet (still have the urge to flee, because life can be so complicated), but I know Joel will always support me. When I need him, he is there for me. With good advice, support or simply friendly words. And he strongly encourages me to stay. I am allowed to be, as a part of our whole. Thank you, Joel, you mean so much to me…

— Maria (long term [co-]host, probably central part BPD)

English translation approved by Joanna

Dutch/Nederlands:

Joel heeft alle tijd genomen om mij en ons allemaal te helpen. Dat was niet altijd makkelijk; niet voor mij, en ook niet voor hem. Confronterend, diepe dalen, falen en opnieuw beginnen. En dat keer duizend. Wel allemaal met heel veel begrip en dat hield me op de been. Ik ben er nog niet (heb nog erg de neiging weg te vluchten, omdat het leven zo ingewikkeld is), maar weet me nog altijd gesteund door Joel. Als ik hem nodig heb, is hij er voor mij. Met wijze raad, steun of een vriendelijk woord. En hij moedigt me heel erg aan hier te blijven. Ook ik mag er zijn, als een deel van ons geheel. Dank, Joel, je betekent zo veel voor me…

— Maria (langdurig [co-]host, waarschijnlijk centrale deel BPD)

Raúl

English:

I am Raúl and even though I am an older guy, I came into the picture only recently. I have been in the picture before, especially with Maria, but the system wasn’t ready yet to have me with them. Now that important traumas have been taken care of under supervision of Joel (what a great person!), I also can be present usefully. Eventually I will have to integrate into the system, but at this moment I support the gang with trust, appreciation, and fatherly calmness, and I pay extra attention to vulnerable Maria.

Enough about who and what I am. Obviously I’m here to thank Joel. I am impressed by what he has done for Joanna and the separate alters. I was unable to help but that didn’t matter, because he was there. Always. Patient. Empathetic. If I could I would grab a beer with you, lad. Thanks for everything and I recommend working with you to everyone. That is, everyone who wants to really be heard and seen, everyone who really wants to make meaningful progress. Because you don’t need to do things alone, together with Joel it’s safe and recommended.

— Raúl (male, older than the body, caretaker)

English translation approved by Joanna

Dutch/Nederlands:

Ik ben Raúl en al ben ik dan een oudere man, ik ben nog maar net in beeld. Eerder ben ik wel in beeld geweest, vooral bij Maria, maar het systeem was er nog niet aan toe om mij erbij te hebben. Nu er onder begeleiding van Joel (wat een geweldig persoon!) belangrijke trauma’s kleingemaakt zijn, kan ik ook zinvol aanwezig zijn. Uiteindelijk zal ik nog wel moeten integreren in het systeem, maar op dit moment steun ik met vertrouwen, waardering en simpelweg vaderlijke rust de bende en dan heb ik speciale aandacht voor kwetsbare Maria.

Maar genoeg over wie en wat ik ben. Ik ben hier natuurlijk om Joel te bedanken. Ik ben onder de indruk van wat hij voor Joanna en alle losse alters heeft gedaan. Zelf kon ik niet helpen, maar dat was ook niet nodig, want hij was er. Altijd. Geduldig. Empathisch. Als ik kon, ging ik een biertje met je drinken, jongen. Dank voor alles en ik raad iedereen aan om met jou in zee te gaan. Tenminste, iedereen die echt gehoord en gezien wil worden, iedereen die echt flink verder wil komen. Want nee, je hoeft het niet alleen te doen, samen met Joel is veilig en aanbevolen.

— Raúl (mannelijk, ouder dan het lichaam, verzorger)

Marieke

English:

Unable to communicate

— Marieke (about 2, simple trauma holder)

Dutch/Nederlands:

Niet in staat te communiceren

— Marieke (ongeveer 2, eenvoudig traumahouder)

Marije

English:

Unable to communicate

— Marije (essentially empty, probably shell)

Dutch/Nederlands:

Niet in staat te communiceren

— Marije (voornamelijk leeg, mogelijk poortwachter)

It doesn't really belong here, but I just have to say that I am so proud of my son Benten for making this fantastic website!

— Joel